Deens schrijver (30 Oct. 1893), heeft een reeks toneelstukken geschreven, die, voorzover zij zijn opgevoerd, geen succes hebben gehad, waarschijnlijk omdat hij ook in zijn toneelstukken te veel moralist is. Toch zijn deze stukken interessant om te lezen, vooral Kulturaben (1927, de cultuuraap), een drama van de gevolgen van een minderwaardigheidscomplex, en Naevningen (1929, de getuige), een symbolisch spel, dat zich afspeelt in de hersens van een man, die getuige is in een moordzaak.
De laatste 10 jaren is Clausen een der ijverigste schrijvers voor het bevorderen van de eenheid der drie Scandinavische talen. De beginselen van dit streven heeft hij uiteengezet in Nordisk malstrav (1938).Bibl., beh. de genoemde: de realistische stukken: Vore egne Mandariner (1920); Paladsrevolutionen (1923); Augureme smiler (1924, de auguren glimlachen); Den gamle Historie (1927, de oude geschiedenis) ;de harlekinade I Rosenlasnker (1925, in rozenboeien); het sprookjesdrama Kivfuglen (1933, de twistvogel) en het nachtmerrieachtige droomspel Eumeniderne (1943).
Lit.: Emil Frederiksen, Ung dansk Litteratur, 1930-1945 (Köbenhavn 1945), p. 239-244.
