is het openlijk in gebreke blijven van de Staat om zijn financiële verplichtingen na te komen. Het kan zich in verschillende vormen openbaren; zo kan de Staat overgaan tot annulering van een gedeelte van dan wel de gehele staatsschuld (bijv. de annulering van de Russische staatsschuld in 1917), hij kan het nominale bedrag dezer schuld reduceren (bijv. de tertiëring van de Nederlandse staatsschuld in 181 o) of hij kan de rentebetaling en aflossing staken of schorsen.
Het staatsbankroet was in de Middeleeuwen, toen de overheid nog een sterk privaatrechtelijk karakter had, een veelvuldig voorkomend verschijnsel; herhaaldelijk bleken de vorsten niet in staat te zijn de hun verstrekte credieten af te lossen. In de moderne staten behoort het staatsbankroet tot de zeldzaamheden, omdat de ontwikkeling van het geldwezen het mogelijk heeft gemaakt in het algemeen een dreigend faillissement van de staat te voorkomen. Vooral door middel van creatie van nieuwe geldmiddelen kon al menig staatsbankroet worden afgewend. Dit middel bleek evenwel vaak niet zonder gevaar te zijn omdat een te grote geldcreatie gemakkelijk tot inflatie kan leiden. Toch kwam ook in meer recente tijden nog wel eens een staatsbankroet voor; voorbeelden zijn het staatsbankroet van Turkije in 1875, van Portugal in 1892, van Rusland in 1917, en dat van verschillende Zuidamerikaanse republieken.j. E. ANDRIESSEN.
