of Dakota’s, een groep Noordamerikaanse Indianenstammen. Zij bewoonden de oostelijke prairie tussen de Missouri en de Mississippi, het gebied van de huidige Amerikaanse staten Minnesota, Noord- en Zuid-Dakota.
Drie groepen Siouxstammen worden onderscheiden:
1. Teton Dakota;
2. Santee;
3. Yankton.
Een zevental stammen vormden de Teton- of Westelijke Dakota. Zij voerden onderling geen oorlog en vormden een confederatie, bekend onder de naam „seven tribal council fires”, die evenwel niet zo hecht was als die van de Irokezen. Meer dan de helft van de Sioux behoorde tot de Westelijke Dakota’s. Zij voorzagen als typische prairiestammen alleen door de jacht in hun levensonderhoud, en leidden een nomadisch leven. De Santee of Oostelijke Dakota waren georganiseerd in een vijftal stammen. Zij beoefenden de landbouw en hadden vaste woonplaatsen.
Naast de landbouw was ook de jacht een belangrijk middel van bestaan. Het stamgebied van de Yankton was tussen dat van de Westelijke en Oostelijke Dakota gelegen.
De Sioux zijn vooral bekend geworden door hun strijd tegen de blanken in de tweede helft van de vorige eeuw. De Oostelijke Dakota’s moesten echter spoedig de strijd staken. In 1852 werden zij reeds in reservaten ondergebracht. De Teton-Dakota daarentegen, behielden nog jarenlang hun zelfstandigheid en gaven op de noordelijke prairie leiding aan de strijd van de Indianenstammen tegen de binnendringende blanken. Aan alle belangrijke gevechten en opstanden namen zij deel onder leiding van beroemde oorlogsaanvoerders als Sitting Bull, Crazy Horse en Red Cloud.
D. G. JONGMAN
Lit.: G. P. Murdock, Ethnogr. Bibliogr. of North America. Yale Anthropol. Studies vol. I (New Haven 1941).
