(tot 1928 Cette geheten) is een Franse havenstad in het dep. Hérault met (1946) 31.200 inw., heeft spoorverbinding naar Bordeaux en Lyon en ligt op een landtong tussen de Middellandse Zee en het bevaarbare strandmeer Thau (Etang de Thau), waarin het Canal du Midi (aanvangende te Toulouse) een einde neemt, en aan beide zijden van het door de landtong gegraven kanaal van Sète, dat vooral naar het O. met nieuwere havens is uitgebreid.
Ook is de haven, die een oppervlakte van 45 ha beslaat, door kanalen met de Rhône verbonden. Om de verzanding te beletten, zijn lange hoofden in zee uitgebouwd, die tevens als kaden dienst doen. Sète, na Marseille de belangrijkste Franse haven aan de Middellandse Zee, is in de eerste plaats uitvoerhaven van Franse, en invoerhaven van Algerijnse en Spaanse wijnen. Belangrijk echter is ook de industrie.Niet alleen wordt er de Sètewijn bereid, maar men maakt er door versnijding van witte Roussillonwijnen met allerlei soorten Spaanse en Franse wijnen en brandewijn een grote hoeveelheid Madeira-, Port-, Sherrywijnen enz. Voorts is er industrie van likeuren en aperitiefs, vaten, tankwagens, parfumerieën, zepen, chemicaliën enz. en raffinaderij van zwavel. Daarnaast is er een aantal moderne havenindustrieën (petroleumraffinaderij in Balaruc en Frontignan, kunstmest- en cementindustrie). Verder is er visserij, vooral oester- en sardinevisserij, en men rust er schepen uit ter kabeljauwvangst naar Newfoundland. In de omtrek wordt veel zout gewonnen.
De stad Sète, gebouwd tegen de Mont St-Clair (180 m; met citadel) bezit een marinewerf, een beurs, een Kamer van Koophandel, een hydrografische school, een park, een zoölogisch station, een museum van oudheden. De berg van Sète, een landmerk van de zeelieden, heette bij de Ouden Mons Setius en reeds in de Middeleeuwen vindt men aldaar een Sète of Sette vermeld. De tegenwoordige stad en haven zijn echter eerst in 1666 op een moerassige bodem aangelegd. Het nabijgelegen Balaruc heeft strand- en thermische baden.
