(Sesshû), de grootste landschapschilder van Japan (1420 - prov. Iwami 1506), wist onder invloed van de Zen-mystiek een nationaal lyrisch element toe te voegen aan de stijl der monochrome schilderkunst van de Chinese Zenmeesters uit de Soeng-periode.
Op zeer jeugdige leeftijd was hij als novice verbonden aan de Sokokoe-dzji te Kyôto, later werd hij leerling van Sjoeboen, een genaturaliseerd Chinees kunstenaar, werkzaam in de Kenchôdzji te Kamakoera. In 1467 vertrok hij met twee zijner leerlingen naar China, doch keerde na drie jaar terug. Zijn (ca 100) leerlingen waren verenigd in de Oenkokoe-school.
Zijn monochrome landschappen treffen door de grote zekerheid waarmede de picturale accenten zijn gelegd en door het verrassende rhythme der krachtige lijnen, welke in die van de bergen een van rechts naar links verlopende diagonale beweging vertonen.
