Zuidnederlands geestelijk schrijver (ca 1356 - Groenendaal bij Brussel 1431), werd ca 1377 in het klooster der reguliere kanunniken te Groenendaal geprofest, waar hij later subprior werd. Hij was een vruchtbaar, zeer veel gelezen auteur; hoewel Ruusbroec zijn prior was — hij schreef een beroemde verdediging voor hem tegen de beschuldigingen van Gerson — volgde hij hem minder in diens mystieke dan wel ascetische richting en werkte ook hierdoor in de richting van de Moderne Devotie.
Bibl.: (o.m.) vijf Sermones, een verhandeling De contemptu mundi; brieven (verhandelingen); tractaten o.a. het beroemde De passione Domini; het meeste nog slechts in hs. Uitg. in: De Katholiek 1884, 1885, en: Bijdr. Gesch. Bisdom Haarlem XXX (1906).
Lit.: J. G. R. Acquoy, Het klooster te Windesheim en zijn invloed II, blz. 318 (bibliogr.); Dom. J. Huyben O.S.B., in: Ons Geestelijk Erf VI (1932); W. de Roy S.J., ibidem (1945).
