pseud. voor William Hale White, Engels schrijver (Bedford 22 Dec. 1831 - Groombridge 14 Mrt 1913), was de schrijver van een aantal autobiografische romans waarin kleine luiden in hun geloofscrisis worden verbeeld. White, die zelf dominee had willen worden, werd om een onbelangrijke reden afgewezen.
Hij toont aan hoe in het Victoriaanse tijdperk mensen, die door de ontwikkeling der techniek en de sociale hervormingen hun geloof zagen wankelen, vanwege hun non-conformisme in conflict komen met puriteinen, enghartige dogmatici en betweters. Rutherford’s romans hebben meer historische dan literaire waarde.Bibl.: The Autobiography of Mark Rutherford (1881); M. R.’s Deliverance (1885); The Revolution in Tanner’s Lane (1887); Miriam’s Schooling (1890); Catharine Furze (1893); Clara Hopgood (1896); An Examination of the Charge of Apostasy against Wordsworth (1898); Pages from a Journal (1901, 1910, 1915); John Bunyan (1905); The Early Life of M. R. (1913); Letters to three Friends (1924).
Lit.: W. R. Nicoll, Introd. to the Novels of M. R. (1924).
