Frans diplomaat, broer van Jules Martin (Parijs 20 Jan. 1843 -29 Mei 1924), was van 1882-1886 resident in Tunis, van 18861891 ambassadeur te Madrid en van 1891-1898 te Constantinopel. Als zodanig werkte hij reeds met Engeland samen in de Kretensische kwestie.
Vandaar dat Delcassé hem in 1898 naar Londen zond om een Entente met Engeland tot stand te brengen. Slagen kon dat pas, toen de onderhandelingen met Duitsland over een bondgenootschap definitief waren afgesprongen (1901). Toch duurde het nog tot 8 Apr. 1904, voordat de Entente in de vorm van een koloniale overeenkomst over Engelands belangen in Egypte en die van Frankrijk in Marokko gesloten werd. In Dec. 1912 verstevigde die nog altijd vrij vage betrekking tot een militair verdrag in de vorm van een wisseling van gelijkluidende brieven tussen Cambon en de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Sir Edward Grey, waarbij afgesproken werd, dat Frankrijks noordkust door Engelands vloot beschermd zou worden, voor het geval er een Frans-Duitse oorlog uitbrak.
In 1920 trad Cambon af. Zijn Correspondance 1870 - 1924 (3 vols) verscheen in 1940 -’46.Lit.: F. Charles—Roux, Trois ambassadeurs de France k la veille de la guerre (Paris 1928); P. Cambon, ambassadeur de France, par un diplomate (Paris 1937).
