Nieuwzeelands politicus (Fearn, Rosshire, Schotland, 28 Aug. 1884), emigreerde in 1910 naar Nieuw-Zeeland en was daar dokwerker. In 1918 kwam hij voor het eerst voor de Labour-partij in het Huis van Afgevaardigden.
In 1935 werd hij minister (van Gezondheid, van Opvoeding en van Marine), in 1939 plaatsvervangend minister-president en in 1940 minister-President. Tijdens Wereldoorlog II was Fraser een van de warmste voorstanders van een eensgezinde Commonwealth-politiek. Nieuw-Zeeland was trouwens het enige Dominion, dat zijn soldaten verplichtte tot dienstneming overzee.Hij vertegenwoordigde zijn land op de stichtingsvergadering van de Ver. Naties te San Francisco (1945). Hoewel hij sedertdien de gedachte van de Ver. Naties een goed hart bleef toedragen, was hij toch een uitgesproken tegenstander van het veto-recht der Grote Mogendheden. Sedert de verkiezingen van Dec. 1949, die een einde maakten aan het Labour-bewind, is hij weer alleen leider van zijn partij.
