graaf, Duits diplomaat (Düsseldorf8 Oct. 1831 - Londen 22 Nov. 1901), zoon van Sophie von Hatzfeldt, die Lassalle in een befaamd gebleven echtscheidingsproces verdedigde, werkte reeds in 1870-1871 onder Bismarck te Versailles. Van 1878-1881 was hij gezant te Constantinopel, van 1881-1885 staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken en sedert 1885 gezant te Londen.
In alle Duits-Engelse koloniale regelingen tijdens de laatste jaren van Bismarck’s kanselierschap en de eerste jaren van de „Nieuwe Koers” trad hij dus als onderhandelaar op. Hij was een krachtig voorstander van een Brits-Duitse alliantie en, al moest hij wegens ziekte, toen deze kwestie tussen 1899-1901 in een acuut stadium kwam, de eigenlijke onderhandelingen daarover meestal aan zijn plaatsvervanger Freiherr von Eckardstein overlaten, tot vlak voor zijn dood bleef hij er voor ijveren.Lit.: Meinecke, Gesch. d. Deutsch-Englischen Bündnisproblems, 1890-1901 (1927); J. S. Bartstra, Twaalf jaren „Vrije-Hands-politiek” (1928).
