het oriëntale of Indische gebied, is de naam, die men in de zoögeografie geeft aan een der afdelingen van Arctogaea (z dieren, verspreiding). Het omvat het tropische deel van Azië met uitzondering van Arabië.
De Himalaya vormt grotendeels de noordelijke grens.In het O. behoren de Grote Soenda-eilanden nog tot het oriëntale gebied, maar over de juiste grens tegenover het Australische gebied bestaat verschil van mening. Tot laatstgenoemd gebied behoren zeker Nieuw-Guinea en de door een ondiepe zee daarvan gescheiden eilanden, maar Celebes, de Molukken en de Kleine Soenda-eilanden vormen een overgangsgebied. Sommige zoögeografen trekken de grens tussen het oriëntale en het Australische gebied door Straat Makassar (tussen Borneo en Celebes) en tussen Bali en Lombok naar het Z. Naar het N. laten sommige zoögeografen de lijn, die door Huxley ,,lijn van Wallace” is genoemd, ten W., andere ten O. van de Philippinen lopen. Er zijn ook zoögeografen, die als scheidingslijn de door Pelseneer voorgestelde „lijn van Weber” aannemen. Deze lijn loopt ten W. van Halmaheira en Boeroe, ten Z. van Ceram, ten W. van de Kei-eilanden en ten O. van Timor en scheidt twee gebieden, waarvan het westelijke meer dan 50 pct oriëntale diersoorten, het oostelijke meer dan 50 pct Australische diersoorten bezit.
De fauna van het oriëntale gebied is gekarakteriseerd wat de zoogdieren betreft o.a. door de tijger (die echter ook ten N. van de Himalaya voorkomt), de Indische olifant, de Gibbons, de Kantjils (Tragulus), de Neushoorns van de geslachten Rhinoceros en Dicerorhinus, de Tupaja’s (Tupajidae), onder de vogels o.a. door de hoenders (Gallus) en de Pauwen (Pavo), onder de reptielen door de langsnuitige krokodillen Gavialis en Tomistoma, onder de zoetwaterfauna door de rijkdom aan Karperachtigen, Meervallen en Labyrintvissen.
PROF. DR L. F. DE BEAUFORT.
