van dierlijke organismen na de dood is een gevolg ten dele van een grote verandering in de aanvankelijk nog voortgaande stofwisselingsprocessen, het wijzigen van de gecompliceerde colloïdale structuur der weefselbestanddelen, veranderingen in de permeabiliteit van membranen enz., ten dele van het inwerken van factoren van buiten. In het ontbinden van dierlijke lichamen in water of in de bodem hebben lagere dieren een belangrijk aandeel.
Larven van vliegen en nematoden worden vrij algemeen in begraven lijken aangetroffen. Verdere afbraak van de organische stoffen geschiedt bij uitsluiting van zuurstof, door rotting onder invloed van verschillende bacteriën. Het vochtgehalte, de temperatuur, de zuurgraad van het milieu e.d. bepalen de snelheid, waarmee de rottingsprocessen voortschrijden. Er ontstaan gassen bij, waardoor bijv. lijken in het water naar de oppervlakte worden gebracht. Aan de rotting, die drie maanden kan duren, sluit zich de verdere ontbinding aan, welke processen vnl. door schimmels worden veroorzaakt. Als stoornissen in de ontbinding van lijken zijn te noemen de mummificatie en de vorming van adipocera.
