een Arabisch volk, dat in de Oudheid het zgn. Arabia Petraea, in het N.W. van het Arabische schiereiland, bewoonde. Het is niet zeker of de uit het O.T. bekende Nebayöth met hen identiek zijn.
Oorspronkelijk waren zij een nomadenvolk, in welks gebied slechts enkele versterkte plaatsen lagen; hiervan werd Petra als koninklijke residentie de voornaamste. Door hun beheersing van de grote karavaanwegen kwamen de Nabateeërs in de 3de en 2de eeuw vóór Chr. tot welstand en vormden zij een koninkrijk, dat zich in het Noorden tot Bostra en in het Zuiden tot Hegra en Arabië uitstrekte. In 106 v. Chr. werd door de bezetting van Petra door de Romeinen aan hun macht een eind gemaakt. Er zijn een groot aantal zgn. Nabateeïsche inscripties over, geschreven in het Aramees. Uit die inscripties kennen wij de namen van een aantal Nabateeïsche koningen.Lit.; E. Littmann, Sematic Inscriptions, A.: Nabataean Inscriptions (Leiden 1914); A. Ka mm er er, Pétra et la Nabatène (Paris 1929-’30); J. Gantineau, Le Nabatéen (Paris 1930-’32); M. Rostovzeff, Caravan Gities (1932); N. Glueck, The Other Site of the Jordan (1940).
