een haplologische verkorting van morphophonologie, is een onderdeel van de structurele taalwetenschap, en wel de leer van het gebruik der phonologische middelen van een taal in de vormverandering van de woorden. De morphonologie omvat drie onderdelen,
1. De leer van de phonologische bouw van de morphemen. (Men stelt bijvoorbeeld vast, dat de wortelmorphemen van de Semietische talen gewoonlijk uit drie medeklinkers bestaan.)
2. De leer van de combinatorische klankveranderingen die de morphemen in de morpheemverbindingen ondergaan. (Bijvoorbeeld de vocaalharmonie in het Fins, Hongaars en Turks.)
3. De leer van de vocaalwisselingsreeksen die een morphologische functie hebben. (Bijvoorbeeld de ablaut in de Indo-Europese talen.)
DR B. VAN DEN BERG
Lit.: N. v. Wijk, Phonologie, blz. 126 vlg. (s-Gravenhage 1939); N. S. Troubetzkoy, Principes de phonologie, vert. d. J. cantineau, blz. 337 vlg. (Paris 1949).
