Hongaars dichter, het eerste bohémien-type in de Hongaarse letterkunde en tevens de origineelste en begaafdste dichter van zijn tijd (Debrecen 17 Nov. 1773 28 Jan. 1805), wiens korte levensduur en temperament hem tot een pendant van Petöfi maken. Zijn ongebonden natuur bracht hem in conflict met de strenge regels van het Calvinistische gymnasium te Debrecen, eerst als leerling, later als leraar in de laagste klassen, tot hij op zijn 22ste jaar werd weggestuurd.
Van toen af aan leidde hij een zwervend leven en moest door gelegenheidsgedichten in zijn onderhoud voorzien. Toen hij zijn einde voelde naderen, trok hij weer naar zijn geboortestad, waar hij in koortsachtige haast al zijn geschriften verzamelde om ze te laten drukken. Het meest geslaagd zijn zijn erotische dichtwerken, zowel lyrische poëzie als het humoristische heldendicht Dorothya (1803, het eerste Hongaarse epos). Zijn gezamenlijke werken zijn in 1813 en 1816 in 9 dln en later door Toldy uitgegeven (1846, herdr. in 3 dln, 1924).
Te Debrecen is een monument voor hem opgericht.Lit.: Z. Ferenczi, C. (1907, in Hong.).
