Heilige (Ibarre, Frans Baskenland, 15 Apr. 1797 - Betharram 14 Mei 1863), zoon van een arme boer, bezocht het seminarie van Aire bij Bayonne, werd in 1823 priester gewijd en had als eerste standplaats Cambo. Hier toonde hij zich reeds een uitstekend redenaar en ijverde er voor de H.
Hart-verering en de veelvuldige H. Communie. Sinds 1825 was hij professor aan het seminarie Betharram en van 1831-1833 tevens econoom, in welke jaren hij de ideeën van Lamenais bestreed. Toen het seminarie verplaatst werd bleef hij in het Maria-oord Betharram achter.
Hier ontwikkelde hij zijn plannen tot stichting van een congregatie, die hij wilde belasten met de opvoeding van de jeugd, de volksmissie en de missie in de heidense landen. In 1841 kwam de stichting tot stand onder de naam „Congregatie der Priesters van het H. Hart” — niet te verwarren met de Congregatie van dezelfde naam, welke in 1877 te St. Quentin gesticht werd door pater Dehon.
Michel Garicoïts was 30 jaar de geestelijke leidsman van de Dochters van het H. Kruis. De laatste 10 jaren was hij verlamd. Hij werd 10 Mei 1923 zalig- en 6 Juli 1947 heilig verklaard.
A. c. OOMESLit.: Acta Apostolicae Sedis (1923), 263/269; Bordacher, G. (Tarbes 1926).
