(z muntunie), op 23 Dec. 1865 gesloten tussen Frankrijk, België, Italië en Zwitserland, trad op 1 Aug. 1866 in werking. In 1868 sloot ook Griekenland zich aan.
In deze landen werd een gelijkvormig muntstelsel ingevoerd, gebaseerd op het stelsel van de dubbele standaard (z muntstandaard) zoals dat in 1803 in Frankrijk was ingevoerd. De wettelijke verhouding tussen goud en zilver werd vastgesteld op 15,5 : 1, nl. 0,2903 gr. goud of 4,5 gr. zilver per franc. Hoewel de munten van elk der landen niet tot wettig betaalmiddel verklaard werden, konden zij wel binnen het gebied der unie aan de overheidskassen in betaling worden gegeven. Na een zeer omvangrijke aanmunting van zilveren munten (o.a. in Frankrijk 625 milllioen fr.) werd in 1874 overeengekomen de aanmunting van grove zilveren munten te beperken. In 1878 werd deze geheel verboden waardoor men overging naar het stelsel van de hinkende standaard (z muntstandaard). Na 1878 begon de Unie aan kracht te verliezen. In 1885 werd ze slechts met moeite verlengd waarbij tevens de gouden standaard werd ingevoerd. Gedurende en na Wereldoorlog I deprecieerden de munten der deelnemende landen in verschillende mate, waardoor de muntunie niet langer kon bestaan. In 1925 is zij officieel ontbonden verklaard.
