Luthers godgeleerde (Dessau 8 Febr. 1814 - Oslo 11 Apr. 1892), was van oorsprong Jood, doch ging in 1838 tot het Christelijk geloof over, waarna hij in 1847 lector en 10 jaren later hoogleraar in de theologie te Oslo werd. Hij is bekend door zijn Arabische grammatica (1844-’48), vele malen herdrukt, ook vertaald en bewerkt, door zijn oudtestamentische studies (over Obadja en Jesaja) en in het bijzonder door zijn zeer scherpzinnige en belangrijke uitgaven en bewerkingen van nieuwe, onbekende documenten, die betrekking hebben op de geschiedenis van het doopsymbool of de regula fidei, d.i. de oude tekst van de zgn. apostolische geloofsbelijdenis of XII artikelen.
Hij was Grundtvigiaan van overtuiging i.z. dit Credo.Bibl.: Ungedruckte, unbeachtete u. wenig beachtete Quellen z. Gesch. d. Taufsymbols u. d. Glaubensregel, 3 Bde (I866-’75); Alte und neue Quellen z.
Gesch. des Taufsymbols und der Glaubensregel (1879).
