(Victor), Duits Germanist (Marne, Dithmarschen, 8 Sept. 1818 - Berlijn 19 Febr. 1884), werd in 1854 gewoon hoogleraar in de Duitse taal-, letter- en oudheidkunde te Kiel en in 1858 te Berlijn. Hij zette met M.
Haupt het werk van Lachmann voort: de opbouw van de streng-wetenschappelijke Germanistiek. Zijn hoofdwerk, de Deutsche Altertumskunde, is een arsenaal van geleerdheid. Zijn autoriteit en zijn invloed waren tot ver in de 20ste eeuw zeer groot.Bibl. (Voorn. werken): Kudrun (uitg. 1845); Sagen, Märchen und Lieder der Herzogtümer Schleswig, Holstein und Lauenburg (1845); Zur Runenlehre (met R. v. Liliencron, 1852); Zur Geschichte der Nibelungen Not (1855); Denkmäler deutscher Poesie und Prosa vom 8. bis 12. Jahrh.(met W. Scherer, 2 dln, 1864); Deutsche Altertumskunde (5 dln, 1870-1900, gedeelt. uitg. d. M. Roediger); Briefwechsel Scherer - Müllenhof, uitg. d.
A. Leitzmann en E. Schröder (1937); Um den Quickborn. Briefwechsel zwischen Kl. Groth und K. M., hrsg. v.
V. Pauls (1938).
Lit.: W. Scherer, K. M. (Allg. deutsche Biogr., dl 22, 1885); Idem, Gedächtsnisrede auf K. M. (W. Scherer, Kleine Schriften, I, I37-I47; 1893); A. E.
Schönbach, K. M., in: Ges. Aufsätze (1900).
