Duits wijsgeer (Hirschberg 27 Mrt 1864 - Wallenstadt, St Gallen 23 Juli 1934), werd in 1893 privaat-docent, in 1897 buitengewoon en in 1902 gewoon hoogleraar te Bazel. Hij onderging de invloed o.a. van Schelling, Ranke, von Savigny, Burckhardt, Nietzsche en Simmel.
Joël zelf noemde zijn wijsbegeerte „neo-idealisme”. Hij zocht van het naturalisme door de romantiek een weg naar de klassieken; zijn werk vertoont ethische trekken. Joël leefde geheel in overeenstemming met zijn wijsgerige leer.Bibl.: Zur Erkenntnis der geistigen Entwicklung und der schriftstellerischen Motive Platons (1887); Zur Geschichte der Zahlprinzipien in der griechischen Philosophie (1890); Die Zukunft der Philosophie (1893); Der echte und der Xenophontische Socrates (2 dln, 1892-1901); Philosophenwege (1901); Nietzsche und die Romantik (1905); Der Ursprung der Naturphilosophie aus dem Geiste der Mystik (1906); Der freie Wille (1908); Seele und Welt (1912); Antibarbarus (1914); Die philosophische Krisis der Gegenwart (1914); Die neue Weltkultur (1915); Die Vemunftin der Geschichte (1916); Jakob Burckhardt als Geschichtsphilosoph (1918); Die Geschichte der antiken Philosophie, I (1921); Kant als Vollender des Humanismus (1924); Wandlungen der Weltanschauung (2 dln. 1928 e.v.). Vgl. Festschrift für K. J. (1936).
