Frans beeldhouwer (Vienne 17 Jan. 1866 - Parijs 1931), was de zoon van een steenhouwer en kwam door zijn vader, die wel eens restauraties verrichtte aan de monumenten zijner geboortestreek al vroeg in aanraking met de beeldhouwkunst. Hij bezocht de Ecole des Beaux-Arts te Lyon, later die te Parijs als leerling van Cavelier.
Met illustraties en tekeningen verdiende hij zijn onderhoud. Ondanks zijn grote bewondering voor Rodin werkte hij toch van het begin af in een eigen stijl, die in zijn geslotenheid reeds de reactie tegen het impressionnisme vertoonde. Het feit dat hij aan steen de voorkeur gaf boven brons, toont al aan hoezeer hij aan de geslotenheid der vormen hechtte. Zijn werk schijnt soms geïnspireerd door vroege Griekse beelden ; een zekere strengheid van vorm gaat samen met charme en bevalligheid. Bernard neemt, vooral met zijn monument voor Michel Servet in zijn geboorteplaats Vienne, een voorname plaats in onder de beeldhouwers van zijn generatie. Hij heeft, juist door zijn waardering van de steenplastiek en de daarmee verbonden vastheid, voor de jongeren iets nieuws gebracht; hij had geen school, maar zijn invloed op velen is groot en duidelijk. Met Lucien Jacques Schnegg heeft hij veel bijgedragen tot het vinden van nieuwe wegen, die men in de sculptuur van Despiau, Wlerick en hun tijdgenoten terugvindt.Lit.: R. Cantinelli, J. Bernard (1928).
