dictator van Paraguay (Asunción 1766 - 20 Sept. 1840), was van Franse afkomst en creool; opgeleid tot geestelijke, werd hij professor. Zijn ontslag als zodanig, wegens liberale gezindheid, gaf aanleiding tot onlusten en Francia werd lid van het revolutionnair comité (1808).
Daarna werd hij alcalde (burgemeester) van Asunción. Toen Paraguay zich onafhankelijk had gemaakt, werd hij in 1813 één der twee consuls (presidenten) van de republiek. In 1814 werd Francia dictator, eerst voor 3 jaar, doch later voor levenslang. Hij reorganiseerde het leger, trok alle benoemingen aan zich, hief de gemeenteraden op. Verzet strafte hij zwaar. De landbouw bevorderde hij zeer; om aan werkkrachten te komen, voerde hij de herendiensten weer in. Zijn buitenlandse staatkunde kwam neer op een volkomen isolering van Paraguay, waarbij alle immigratie en emigratie werd verboden.
