Luthers theoloog en Nieuwtestamenticus (Kiel 13 Dec. 1863 - Heidelberg 24 Aug. 1914), was achtereenvolgens hoogleraar te Göttingen, Marburg en Heidelberg. Met zijn geschriften Die Predigt Jesu vom Reiche Gottes (1892) en Die Idee des Reiches Gottes in der Theologie (1902) behoort hij tot de grondleggers van de eschatologische school; het koninkrijk Gods is niet een hoogste goed, dat door menselijke arbeid allengs wordt opgebouwd, maar zijn komst is een cosmische gebeurtenis van catastrophale aard.
Albert Schweitzer werkte deze gedachten op suggestieve wijze uit.Het zgn. liberale Jezusbeeld werd daardoor gebroken; Jezus is in de eerste plaats de prediker van apocalyptische eschatologische gebeurtenissen. Joh. Weiss omschreef ook de gedachte van wat Schweitzer de interimsethiek noemde. Daarin worden dan bijzonder zware eisen gesteld voor de korte tijd, die nog van het wereldeinde scheidt; zij vergde wat onder gewone omstandigheden eenvoudig onmogelijk is.
