Hervormd godgeleerde en kerkhistoricus (Utrecht 12 Febr. 1822 - Amsterdam 12 Dec. 1903), studeerde te Utrecht, was predikant te Elspeet en te Vlissingen, director der Utrechtse Zendingsvereniging, daarna predikant te Rotterdam, werd Jan. 1880 hoogleraar te Amsterdam als opvolger van W. Moll en was intussen doctor h.c. van Utrecht geworden.
Hij noemde zich evangelisch-confessioneel wat zijn theologische richting betreft, bewerkte de geschiedenis en de tekst der Nederlandse belijdenisgeschriften en was medeoprichter der Marnix-Vereniging, in welker Werken hij veel bronnen voor de geschiedenis der Hervormde Kerk uitgaf; verder was hij uitgever der werken van Marnix van St Aldegonde, voor zover niet in België verschenen en ontdekker van het oudste Nederlandse verboden boek: Oeconomica christiana, Summa der godliker schrifturen (1892), later aan Hendrik van Bommel toegeschreven.Lit.: L. W. Bakhuizen van den Brink, in: Levensber. v. d. Mij der Ned. Lett. (1906).
