(Joseph) (le François), Frans sterrenkundige (Bourg-en-Bresse 11 Juli 1732 - Parijs 4 Apr. 1807), studeerde rechten te Parijs, doch kwam onder invloed van twee docenten van het Collège de France tot de astronomie. In 1751 werd hij door de Académie des Sciences naar Berlijn gezonden ter bepaling van de maanparallax.
In 1753 werd hij lid van de Académie, waar hij grote activiteit ontwikkelde. Hij verbeterde o.m. de planetentheorie en werkte met Clairaut samen in de vooruitberekening van de komeet van Halley. Van 1761 tot zijn dood was hij met groot succes werkzaam als docent in astronomie aan het Collège de France. Door zijn Traité d’Astronomie (1764, ’71, ’91) oefende hij grote invloed op de studie der astronomie uit. Bij zijn waarnemingen en berekeningen genoot hij de medewerking van zijn neef Michel Jean Jérôme le François en diens vrouw Marie Harlay. Hij stelde een catalogus van 45 000 sterren samen, ten dele gepubliceerd in zijn Histoire céleste française (1801), volledig door de Engelse astronoom Francis Baily (1774-1844). Voor de geschiedenis der astronomie is van belang zijn Bibliographie astronomique (17811802). Hij schreef ook dl IV (1802) van de tweede druk van Montucla’s Histoire des Mathématiques. In 1802 stelde hij de Lalandeprijs in voor de beste astronomische prestatie van het jaar.Lit.: G. Jarrin, J. L. (Bourg 1869).
