Frans geograaf (Toulouse 25 Oct. 1869 - Boulogne-sur-Seine 25 Aug. 1930), bezocht de Ecole Normale Supérieure te Parijs, was van 1916 af hoogleraar te Fribourg (Zwitserland), daarna sedert 1918 te Parijs aan het Collége de France. Met Vidal de la Blache kan hij beschouwd worden als de grondlegger van de „géographie humaine”, die de mens als actief element in het middelpunt van de geografische beschouwingen plaatst en het cultuurlandschap als manifestatie van de menselijke activiteit aan de aardoppervlakte tot het object van zijn onderzoek maakt.
In die geest zijn ook al zijn werken geschreven, die een reactie vormen op de Duitse geografie der 19de eeuw, die van de beïnvloeding van de mens door zijn natuurlijk milieu uitgaat (z aardrijkskunde). Brunhes heeft grote invloed gehad op de moderne Nederlandse geografie.Bibl.: L'Irrigation, ses conditions géographiques, ses modes et son organisation dans la Péninsule Ibérique et dans l’Afrique du Nord (1902); La géographie de l’histoire (samen met C. Vallaux, 1921); La géographie humaine (3 dln, 1910, 4de dr. 1934); Géogr. hum. de la France; Géogr. politique et géogr. du travail (2 dln v. h. seriewerk Hist. de la Nation française.) (Paris 1926).
Lit.: R. H. Cools, De geogr. gedachte bij J. Br. (1942).
