Iers schilder (Cork n Oct. 1741 Londen 22 Febr. 1806), kwam door zijn werk Sint Patrick bekeert den Iersen koning te Cashel (1763), in vriendschappelijke connectie met EdmundBurke*, die er voor zorgde, dat hij in het buitenland kon studeren. Terug in zijn vaderland, verbleef hij meestentijds te Londen en werd er in 1793 lid van de Royal Academy.
Zijn schilderijen behandelen meestal onderwerpen uit de mythologie, de antieke en de Oudengelse en Ierse geschiedenis en zijn gewoonlijk van groot formaat. Vooral door zijn gravures raakte hij bekend; de Dood van generaal Wolfe werd een graag gekozen sieraad voor de huiskamers. Zijn stijl is wat droog, zijn tekening perfect; slechts hier en daar blinkt tussen de classicistische vormen de Ierse fantasie door. Met zijn tijdgenoten was hij maar zéér matig ingenomen en hij spaarde hun zijn critiek niet. Gewoonlijk was deze rechtvaardig, maar het belette toch niet, dat hij in 1799 uit de Royal Academy gestoten werd en zich talrijke vijanden maakte. Van 1777-1784 beschilderde hij de hall van de Society of Arts in de Londense Adelphi. Hij stierf in eenzaamheid, te Londen, in zijn woning aan Oxford Street.
