Frans bankier en politicus (Bayonne 24 Oct. 1767 - Parijs 26 Mei 1847), was van 1809-1813 en van 1814-1819 directeur van de Banque de France. Als volksvertegenwoordiger (sinds 1815) was hij een van de voormannen der liberale oppositie tegen de Bourbons.
Door zijn intellectuele leiding en zijn geld oefende hij een beslissende invloed uit op de gang der Juli-revolutie van 1830. In het eerste kabinet van Lodewijk Philips ( 11 Aug.) was hij minister zonder portefeuille. Van 2 Nov. 1830 - 12 Mrt 1831 leidde hij zelf een liberaal ministerie, waarin hij echter ook enige conservatieve politici opgenomen had. Deze regering, die de regeling der Nationale Garde en de Gemeentewet in het staatsblad kreeg, werd geminacht door de linkerzijde om de vredelievende houding die zij innam in de Belgische kwestie en openlijk bestreden door de conservatieven. Sedert de val van zijn kabinet (wegens een verschil van mening met de Kamer over de politiek ten aanzien van Italië) behoorde Laffitte weer tot de oppositie. In de Juli-revolutie had hij zijn vermogen verspeeld. In 1837 stichtte hij een discontobank (Banque sociale), die snel tot bloei kwam. De Souvenirs de J. Laffitte, racontés par lui même (Paris 1844) zijn het werk van Marchai.
