(Union interparlementaire) is sinds 1899 de naam van de op aanstichten van William Randal Cremer met medewerking van Frédéric Passy gestichte Conférence interparlementaire pour l’arbitrage international, opgericht te Parijs op 31 Oct. 1888 naar aanleiding van een bijeenkomst van een dertigtal Franse députés met tien Britse parlementsleden, ten einde de mogelijkheid van een Frans-Engels arbitrageverdrag te bespreken. Men stelde zich voor, dat ook leden van de volksvertegenwoordiging van andere naties er toe zouden toetreden.
De Unie heeft tot doel, door samenwerking van de leden der volksvertegenwoordigingen, vrede en samenwerking tussen de naties te bevorderen en door haar leden vraagstukken, welke voor internationale regeling vatbaar zijn, te doen bestuderen. Haar leden zijn verenigd in nationale groepen. De eerste conferentie werd in 1889 gehouden. Sedert komt de Unie of ten minste de Permanente Raad, jaarlijks bijeen (te ’s-Gravenhage in 1894, 1913 en 1938; te Brussel in 1895, 1897, 1905, 1910 en 1935). De Unie geeft sedert 1021 een Bulletin interparlementaire (ook in het Engels) en sedert 1931 een Annuaire interparlementaire (sinds 1932 onder de naam La vie politique et constitutionnelle des peuples) uit. Voorts publiceerde zij verscheidene andere geschriften.MR L. V. LEDEBOER
Lit.: A. J. Uribe, La Unión interparlamentaria y los progresos del derecho intemacional (Bogotà 1926); Ghr. L. Lange, Die interparlementarische Union und die Entwicklung des Vôlkerrechts (Kiel 1927); L’Union interparlementaire de 1899 à 1939 (Lausanne 1939; 00k in het Engels).
