is in de Latijnse spraakkunst de naam voor die groep van persoonsvormen, waarmee men de werking als in het verleden voortdurend voorstelt. Uit het Latijn is het woord in de spraakkunsten van moderne talen overgenomen.
In het Nederlands is het als onvoltooid verleden tijd vertaald, hoewel deze term noch de betekenis, noch het gebruik van de persoonsvormen die er onder vallen, op bevredigende wijze aangeeft. In een in chronologische orde doorlopend verhaal geeft men er een werking in het verleden mee te kennen, maar of die werking als voortdurend dan wel zonder duur voorgesteld wordt, blijkt uit de persoonsvorm niet. Daarnaast gebruikt men deze persoonsvormen om een wens of een onzekerheid te kennen te geven. Bijv.:1. Ik wist graag voor morgen, of je meedoet.
2. Ik was van plan de 10de Augustus met vacantie te gaan (gezegd vóór die datum).
DR B. VAN DEN BERG.
