(organische chemie) is een behandeling, waarbij een organische verbinding waterstof opneemt. In het bijzonder de dubbele binding tussen twee koolstofatomen, tussen koolstof en zuurstof en de dubbele of driedubbele binding tussen koolstof en stikstof kunnen waterstof opnemen.
Terwijl de dubbele binding tussen koolstof en zuurstof en de meervoudige bindingen tussen koolstof en stikstof reeds waterstof opnemen met gewone reductiemiddelen als natrium en water of natrium en alkohol, is voor de hydrering van de dubbele binding tussen twee koolstofatomen meestal nodig een behandeling met waterstof, bij hogere temperatuur en druk in tegenwoordigheid van een katalysator, zoals bijv.: nikkel (reactie van Sabatier en Senderens), platina, palladium en andere metaalkatalysatoren.Zeer grote technische betekenis hebben o.a. de hydrering van oliën tot harde vetten (het harden van vetten), van aromatische verbindingen tot cyclische verbindingen, zo bijv. van naphtaline tot tetraline of decaïine, van koolmonoxyde tot formaldehyde, maar ook tot petroleumachtige producten (synthese van Fischer-Tropsch). Bij zeer hoge druk en hoge temperatuur gelukt het dikwijls organische verbindingen te hydreren zonder katalysator. Op deze wijze kan men bijv. steenkool of bruinkool hydreren tot synthetische petroleum (Bergius-procédé).
DR J. VAN ALPHEN.
