(of Ho-pei, ook wel Hopei), de meest N.O. provincie van de historische 18 provincies van China. De huidige naam (= ten N. van de (Gele) Rivier) dateert van 1928; de vroegere benaming Pet-tsjili of Tsji-li (Engels: Chih-li) betekende „onder direct bestuur”, als uitvloeisel van het feit dat de hoofdstad Peiping (Peking) van het Chinese keizerrijk in deze provincie gelegen was.
De oppervlakte bedraagt 140 258 km2, het aantal inw. 28 650 000.Het grootste deel van de provincie omvat een laaggelegen vlakte die onmerkbaar afhelt naar de Golf van Tsji-li of Pohai. Een dunne alluviale bovenlaag (rivierzand en löss) bedekt de onder- liggende onvruchtbare marine kiezelzanden. Een groot deel van de vlakte kan evenwel voor land- bouwdoeleinden benut worden en is ook dicht bevolkt. De winters zijn streng; hoofdgewas is dan ook niet rijst maar tarwe of gierst. Slechts een klein deel van de provincie maakt deel uit van het hogere land (Westelijke Heuvels), dat gelegen is tussen de Chinese laagvlakte en het Mongoolse Plateau. De bodem bevat steenkolen (Kaiping- velden).
Uitgezonderd de in de belangrijke handelsstad Tientsin gevestigde fabrieken telt de pro- vincie geen industrie van enige betekenis. De hoofdstad is Pau-ting-foe (Paoting).
