tyran*, later koning van Syracuse (269-215 v. Chr.).
Hij was opgeklommen van officier (onder Pyrrhus) tot heerser en werd na de nederlaag, die hij de Mamertijnen* in Messana toebracht, door het leger tot koning uitgeroepen. Toen de Mamertijnen de Romeinen te hulp riepen (264), verbond Hiëro zich met de Carthagers tegen hen. Hij leed de nederlaag, maar werd in de Eerste Punische oorlog* (264-241) en ook later, Rome’s trouwe bondgenoot. Hij regeerde over het vruchtbaarste deel van Sicilië en vermeerderde de opbrengst door korenwetten (de zgn. Lex Hieronica, door Cicero zeer geroemd). Ook wist hij zijn rijkdom te vergroten door handel, zodat Syracuse Alexandrië en Carthago in grootte en bloei evenaarde. Hij versterkte de stad met behulp van Archimedes* en stichtte vele tempels en gebouwen.Lit.: A. Holm, Gesch. Siziliens, III (1898), blz. 33 vlgg.; A_ Schenk von Stauffenberg, König Hieran der Zweite von Syrakus (1933).
