noemt men de zuigorganen aan parasietisch of half parasietisch levende planten, dienend om voedsel en water aan de „gastheer” te ontnemen en door het hele plantenrijk voorkomend. De eenvoudigste vorm van haustoriën is die, waarbij een cel van de parasiet zich uitstulpt, door een celwandoplossend enzym door de celwand van de „gastheer” dringt en zich daar tegen het protoplasma aan legt, dat pas na enige tijd dood gaat.
Deze uitstulping kan van zeer verschillende gedaante zijn. Vooral bij Phanérogame parasieten zijn de haustoriën vaak zeer gecompliceerd van bouw. De „gastheer’* kan zich verweren door de ingedrongen haustoriën met een celluloselaag te omringen. Ook de organen waarmee het embryo van mossen en varens voor voedselopneming in het archegoniumweefsel dringt, noemt men haustoriën. Soortgelijke haustoriën ontwikkelen zich na de bevruchting ook aan de embryozak van sommige Phanercgamen. Bij de varens ontwikkelt het haustorium zich verder tot een wortel.
