noemt men in de verzekeringsrechtelijke literatuur de lichamelijke zaak, welker beschadiging of vernietiging de schade in het vermogen van de verzekerde teweegbrengt, waarvoor hij vergoeding bedingt van de verzekeraar in de door hem gesloten verzekeringsovereenkomst. Dit gevaarsobject kan hetzelfde zijn als het voorwerp der verzekering, het beveiligd vermogensdeel (bijv.: de verzekerde, eigenaar van een huis, bedingt van de verzekeraar vergoeding voor de schade, die hij lijdt, als dit huis afbrandt; het huis is dan gevaarsobject en voorwerp van verzekering).
Nodig is dit echter niet; bijv. de verzekerde, vruchtgebruiker van een huis, bedingt van de verzekeraar vergoeding voor de schade, die hij lijdt, als dit huis af brandt; het huis is dan gevaarsobject, het vruchtgebruik het voorwerp der verzekering. De vermelding van een gevaarsobject is in de verzekeringsovereenkomst geen onmisbaar bestanddeel; in een verzekering tegen wettelijke aansprakelijkheid komt een gevaarsobject niet voor. De wet noemt zowel het gevaarsobject als het voorwerp der verzekering wel verzekerde zaak of verzekerd voorwerp. Soms blijkt dan uit het zinsverband wel wat zij bedoelt (zie art. 249 W.v.K.: gevaarsobject; art. 275 W.v.K.: voorwerp van verzekering); maar soms ook schept zij hierdoor een ongewenste onzekerheid.Lit.: T. J. Dorhout Mees, Schadeverzekeringsrecht, 2de dr. (1947), blz. 115; J. G.
L. Nolst Trenité, Ned. assurantierecht I (brandverzekering), 2de dr. (1921), blz. 50; M. Polak, Handb. voor het Ned. handels- en faillissementsrecht IV, 1 (verzekeringsrecht, bewerkt door H. J.
Scheltema 1945), blz. 94-95; W. L. P. A.
Molengraaff, Leidraad bij de beoef. van het Ned. handelsrecht II, 8ste dr. (bewerkt door C. W. Star Busmann, 1948), blz. 800, 802, 843.
