Nederlands theoloog en prozaïst, na Geert Groote de geleerdste moderne devoot (Zutphen 1367 — Windesheim 4 Dec. 1398), verbleef na zijn studie te Parijs tot zijn vroege dood (als slachtoffer van de pest, te Windesheim, waar hij toevallig overnachtte) in het fraterhuis te Deventer. Daar heeft hij enorm hard gewerkt, behalve als bibliothecaris en biechtvader van de broeders (die hij ook verdedigde tegen de aanvallen der bedelmonniken in zijn Super modo vivendi devotorum hominum simul commorantium) als schrijver van belangrijke werken op het gebied der moraaltheologie en het kerkrecht.
De twee belangrijkste zijn De spiritualibus ascensionibus en De reformatione virium animae. In De libris teutonicalibus verdedigde hij het vertalen van stichtelijke tractaten in de volkstaal.Bibl.: Tractatus de spiritualibus ascensionibus (Colonie ca 1488, Eng. vert.: The Spiritual Ascent, 1908; Ned. vert. ca 1514).
Lit.: A. Hyma, in: Ned. Archief v. Kerkgesch. Nieuwe Serie XVI (1921), XVII (1924), XX (1927), en in: Archief v. d. Gesch. v. h.
Aartsbisdom Utrecht Lil (1926), waar tevens verschillende werken zijn uitgegeven; G. H. J. W. Geesink, G. Z. v.
Z. (1879); J. v. Rooy, O. Carm., G. Z. v. Z. I (1936); A. Hyma, The Christian Renaissance (1925); Idem, The Brethren of the Common Life (1950).
