Duits scheikundige (St Petersburg 17 Febr. 1838-18 Oct 1906), studeerde te Heidelberg, München, Göttingen en Parijs en vestigde zich daarna als privaatdocent te Göttingen. Hij werd in 1866 benoemd tot hoogleraar in de scheikunde aan de technische hogeschool te St Petersburg.
Tevens gaf hij college aan de militaire academie voor ingenieurs. Hij bewoog zich vnl. op het gebied der organische chemie; zijn onderzoekingen betreffende Amerikaanse en Kaukasische petroleum waren voor de petroleumindustrie van belang. Zijn naam is echter onafscheidelijk verbonden aan het grote encyclopaedische werk: Handbuch der organischen Chemie, waarvan door de Deutsche Chemische Gesellschaft de 4de druk werd uitgegeven. Van de „Beilstein” zijn thans een 30 dln met vele aanvullingsdelen verschenen. Het is een volledig, compilerend standaardwerk, dat overal ter wereld in de laboratoria dagelijks geraadpleegd wordt. De literatuur uit de latere tijd is nog niet gerefereerd. Elsevier’s Encyclopedia of Organic Chemistry wordt wel eens „de Engelse Beilstein” genoemd; hierin wordt echter de literatuur critisch gerefereerd met inbegrip van de nieuwste publicaties.
