(el Viejo), Spaans schilder (Sevilla 1576 - Madrid 1656), maakte zich meer en meer onafhankelijk van Italiaanse, met name Napolitaanse voorbeelden, al bleef die invloed, vooral in zijn bruine tonen, merkbaar. Ook als tekenaar behoorde hij tot de eersten, die de realistische, soms zelfs krasse, hoekige manier in zwang brengen.
Te Sevilla, waar hij een soort school stichtte, trad hij in contact met de schilder-theoreticus Pacheco. Aan zijn eigenlijke leermeester, Luis Femandez, dankt hij niet veel meer dan de elementen van het vak. Meer maakte hij zich eigen van Roelas; diens maniërisme verwierp hij echter ten enenmale. Van de werken uit zijn vroege en middenperiode zijn te noemen: de Verschijning van de H. Basilius (Louvre), de Triomf van de H. Hermengild (museum Sevilla, 1624) en zijn verrassend machtige taferelen uit het Leven van de H.
Bonaventura (o.a. Prado). Herrera is de eerste leermeester van Velasquez geweest.Lit.: A. L. Mayer, Die Sevillaner Malerschule (Leipzig 1911); Enrique Lafuente Ferrari, Breve historia de la Pintura Española (3de dr., Madrid 1946), p. 143,144.
