Lat.: Flavius Blondus, Italiaans geschiedschrijver (Forli 1392-4 Juni 1463), werd in 1423 uit zijn vaderstad verbannen, in 1432 door paus Eugenius IV tot notarius van de pauselijke curia, in 1434 tot apostolisch secretaris benoemd. Hij was de eerste die zich systematischwetenschappelijk bezig hield met de studie van de oudheden en de topografie van het oude Rome, in zijn werk Roma Instaurata (van 1446, gedrukt ca 1471) . Hierop liet hij volgen Italia Illustrata (van 1458, iste uitg. van 1474), een beschrijving van het oude Italië en ten slotte Roma Triumphans (gedr. 1472) , het eerste handboek over de oude Romeinse staatsinstellingen.
In tegenstelling tot de humanistische rhetorische virtuositeit streefde hij naar nauwgezette zakelijkheid, in de dorre vorm van materiaalverzamelingen, wat bij zijn tijdgenoten weinig in de smaak viel. Van 1440 tot ca 1452 werkte hij aan een geschiedenis der middeleeuwen van 412 tot 1440, die in 1483 te Venetië onder de titel Historiarum ab inclinatione Romanorum imperii ad annum 1440 decades III werd gedrukt. Hij kan als de eerste historicus, die zich deze grote opgaaf stelde, beschouwd worden en heeft geen faam evenredig aan zijn verdienste. Zijn (onvolledige) Opera verschenen te Bazel in 1559.Lit.: Biografie door B. No ga ra in: Scritti inediti e rari di Biondo Flavio (1927); A. Masius, F. B., sein Leben und seine Werke, Diss., Leipzig (1879).
