Hongaars lyrisch dichter (Güssing of Köszeg 11 Apr. 1704 - Rohoncz 18 Dec. 1779), trad op 16-jarige leeftijd in de Jezuïetenorde, vertoefde van 1740-1745 te Rome, waar hij biechtvader werd van de Hongaarssprekenden, werd daarna professor aan het Theresiarium te Wenen, later bibliothecaris te Pressburg en trok zich, nadat de orde in 1773 door paus Clemens XIV was opgeheven, naar het platteland van Hongarije terug om zich hoofdzakelijk aan de literatuur te wijden. Hij legde zich vooral toe op eclogen en op idyllen en bereikte in deze dichtsoorten een zeker meesterschap.
Hij verrijkte de Hongaarse taal met tal van goed gevormde woorden en bevrijdde haar van een overmaat van latinismen. Ook legde hij zijn oor te luisteren naar de volkstaal, waardoor zijn Hongaars meer pittigheid verkreeg.Bibl.: Minden munkài (Pest 1853, verz. werken).
