Canadees-Frans bacterioloog (Montreal 25 Apr. 1873 - Parijs 22 Sept. 1949), had een Hollandse moeder. Hij was van 1909-1921 aan het Instituut Pasteur verbonden.
In 1922 werd hij door bemiddeling van prof. P. C. Flu conservator aan het Instituut voor tropische geneeskunde te Leiden, was van 1923-1927 directeur van een laboratorium te Alexandrië, 1928-1934 professor in de protozoölogie aan de Yale University (New Haven, Conn.) en keerde via Tiflis ca 1938 naar Parijs terug. Hier had hij een particulier laboratorium. Tijdens Wereldoorlog II was hij als Canadees te Vichy geïnterneerd. d’Hérelle vond in 1917 het naar hem genoemde verschijnsel, dat in bacteriënkolonies op agar en gelatine, soms in bouilloncultures heldere plekken ontstaan, veroorzaakt doordat de bacteriën worden opgelost door een virus; dit virus is zeer klein en passeert een Chamberland- en Berkefeldfilter. Hij noemde het bacteriophaag* en hield het voor een levend wezen, een parasiet.Bibl.: Le bactériophage, son rôle dans l’immunité (Paris 1921); Immunity on Natural Infectious Disease (Baltimore 1924); The Bactériophage and its Therapeutical Application (London 1930); De bacteriophaag en de genezing van infectieziekten (Tiflis 1935, in het Russ.).
Lit.: C. J. Schuurman, De bacteriophaag, een ultra-microbe: het phenomeen v. d’H. (diss. Leiden 1925, Duitse vert. 1927); P. Lépine, d’H., in: Annales de Binst. Pasteur LXXVI (1949), 457.
