(Gr.: εὐλογεϊν, eulogein = zegenen) betekent in de oude Christelijke liturgie meestal gezegend brood of antidoron*. De Kerken zonden het elkaar als gemeenschapsteken toe. De oorsprong zal wel in de agapen gezocht moeten worden, want het werd altijd van de Eucharistie onderscheiden (Didascalia et constitutiones Apostolorum, II, 113).
Serapion van Thmuïs vermeldt de zegeningsformules. In vele kerken van de Byzantijnse ritus en nog in sommige Franse kerken deelt men op feestdagen zulk brood na de hoogmis onder alle aanwezigen uit. Eulogie wil somtijds enkel zeggen: relikwie of vroom souvenir of klein geschenk.Lit.: Duchesne, Les origines du culte chrétien (Paris 51925); Brightman, Liturgies Eastem and Western (I Oxford 1896); Funk, Didascalia et constitutiones apostolorum (1905).
