is de naam van een plantenfamilie uit de orde der Cistifloren, nauw verwant met de Hypericaceeën*. Zij omvat twee geslachten, ieder met 20 soorten, waarvan het eerste, Elatine L., vooral in de gematigde en subtropische gewesten voorkomt, het tweede, Bergia L., in de subtropische en tropische, speciaal van Azië en Afrika. Op enkele Bergia’s na zijn het kleine, éénjarige planten van waterkanten of groeiend op de bodem van sloten en plassen, gemakkelijk wortelend aan de knopen.
Zij hebben kruis- of kranswijsstaande, aan de rand vaak getande blaadjes met steunblaadjes en regelmatige, tweeslachtige, meest afzonderlijk, soms in kleine dichasiën in de bladoksels staande drie- tot vijftallige, witte of rode bloempjes. Niet altijd zijn alle vijf de bloemkransen isomeer en de voor de kroonbladen staande meeldraden blijven soms achterwege. Het bovenstandige vruchtbeginsel kan van twee- tot vijfhokkig zijn, met evenveel vrije stijlen, en wordt tot een schotverdelende doosvrucht met endospermloze zaden. Zelfbestuiving schijnt bij deze familie regel te zijn. Het drie- of viertallige geslacht Elatine wordt in Nederland vertegenwoordigd door drie zeldzame soorten, E. Hydropiper L., met gesteelde blaadjes en viertallige bloemen met 8 meeldraden, E. hexandra D.C., drietallig met zes meeldraden in de langgesteelde bloempjes, en E. triandra Schk., met slechts drie meeldraden in de hier ongesteelde bloempjes, die bovendien slechts twee kelkblaadjes hebben. Bij het geslacht Bergia is vijftalligheid der bloem regel. PROF. DR TH. J. STOMPS
