is de dichter van het vroegmiddelhoogduitse epos Tristrant und Isalde, dat vermoedelijk tussen 1170 en 1180 ontstaan is. Eilhart stamt uit een dienstmannengeslacht, dat in het tegenwoordig nog bestaande Oberg, dicht bij Brunswijk, thuis hoorde; de Eilardus de Oberge, die in verschillende oorkonden tussen 1189 en 1227 voorkomt, is vermoedelijk een latere naamgenoot van de dichter.
Over Eilhart’s leven is niets bekend; het is niet waarschijnlijk, dat hij aan het hof van Hendrik de Leeuw in Brunswijk verbonden geweest is, omdat zijn epische kunst in samenhang is met werken, als het Alexanderlied en Veldeke’s Eneit, die in de landen van de Beneden-Rijn ontstonden. De bekende sage van Tristan en Isolde is bij Eilhart in veel primitiever vorm geschilderd dan bij Gottfried van Straatsburg in diens gelijknamig later epos. Naar Eilhart’s werk is het prozavolksboek van Tristan (1484) bewerkt. Eilhart’s epos is uitgegeven door F. Lichtenstein (1877).Lit.: Over de sage van Tristan en Isolde bij de Kelten, in Frankrijk en in Duitsland oriënteert F. Ranke, Tristan und Isold (1925); vgl. ook J. van Dam, Tristanprobleme (Neophilologus XV; 1929). Verder J. Gombert, Eilhart von Oberg u. Gottfried von Strassburg (1927); Cordes, Zur Sprache Eilharts (1939) en L. Wolff in een bespreking daarvan in Anzeiger f. d. Altertum, Bd 59, vermoeden dat het uitgangspunt voor Eilhart’s werk in Thüringen en niet in het Rijnland moet worden gezocht.
