gouverneur-generaal van Nederlands Indië (Delft ged. 13 Sept. 1676 - 26 Febr. 1740), werd, na in 1702 te Leiden gepromoveerd te zijn, in 1704 advocaat bij de Delftse Kamer der Oostindische Compagnie, in 1706 lid van de Raad van Justitie te Batavia, in 1720 buitengewoon lid van de Raad van Indië en in 1729 gouverneur-generaal. Hij was een bekwaam doch weinig scrupuleus man, onder wie misbruiken en knevelarijen aan de orde van de dag waren.
Klachten, in Nederland ontvangen, noopten het opperbestuur hem te ontslaan en buiten dienst en gage naar het vaderland te ontbieden. Hij trad dus in 1732 af en vertrok, doch tot een aanklacht is het niet gekomen, zodat omtrent de eigenlijke reden van zijn ongenade nog steeds onzekerheid heerst.
