(van Lat. dissonantia, uiteenklinken) is in de muziek een samenklank van twee of meer tonen, die voor een muzikale waarnemer niet tot een eenheid versmelten. Aangezien hierbij de individuele opvatting van de waarnemer een rol speelt, beïnvloed door zijn kennis van muziek en van muzikale stijlen, zijn smaak en zijn muzikale aanleg, bestaan voor het begrip dissonantie geen absolute normen (zie consonant).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
