klassiek filoloog, in het bijzonder beoefenaar van de epigrafiek en van de antieke geschiedenis (Frankfort a.d. Main 6 Apr. 1856 Berlijn 12 Apr. 1931), was een leerling van Mommsen, die hem, toen hij pas 21 jaar was, de bewerking van het — in 1887 verschenen — 14de deel (Latium) van het Corpus Inscriptionum Latinarum opdroeg; in de loop van de jaren heeft hij nog vele andere gedeelten van dit Corpus bewerkt en na Mommsen’s dood is hij de eigenlijke leider er van geworden.
Daarnaast kan als een van zijn hoofdwerken genoemd worden de Inscriptiones Latinae selectae (5 dln, 1892-1916), verder zijn uitgave van het 2de dl van de Prosopographia Imperii Romani en de voltooiing van het 3de dl (1897-1898). Op hoge leeftijd begon hij, als samenvatting van levensarbeid, de Gesch. d. Röm. Kaiserzeit, waarvan hij 3 dln (1924-1930) heeft voltooid. Zeer omvangrijk is het aantal van zijn kleinere geschriften. Dessau, die de erkende grootmeester op het gebied van de Latijnse epigrafiek was, heeft geen hoger ambt bekleed dan dat van wetenschappelijk beambte van de Pruisische Academie der Wetenschappen. Eerst in 1917 werd hij te Berlijn Honorarprofessor.Lit.: A. Stein in Klio, dl 25, blz. 226-244 (1932).
