Engels meteoroloog (Merionettshire, Wales, 1886), studeerde te Aberystwyth (Wales) en Cambridge. Van 1913-1914 was hij
lector aan de universiteit te Birmingham en van 1914-1915 aan het Monmouthshire College te Caerleon. Hij diende in Wereldoorlog I en werd in 1919 Superintendent van de Army Meteorological Services (de militaire weerdienst), wat hij tot 1934 bleef. Van 1934 af was hij hoogleraar in de meteorologie aan het Imperial College, South Kensington. Hij was o.a. president van de Royal Meteorological Society in 1942 en 1943.
Brunt leverde o.a. een belangrijke bijdrage tot de kennis van het verband tussen de wind en luchtdrukveranderingen (Mem. Royal Soc. 3, nr 22, 1928) en tot de theorie van de atmosferische warmtestraling en van de stralingsafkoeling van het aardoppervlak (Quart. Journ. Roy.
Meteorol. Soc. 58, 389, 1932).
Bibl.: o.m.: Physical and Dynamical Meteorology. 2de dr. (Cambridge 1939); Weather Study (London 1944).
