is een breve van paus Innocentius XII de dato 12 Mrt 1699, waarin hij 23 stellingen veroordeelde (Denziger-Banwart no 1327-49), getrokken uit het boekje Explications des maximes des Saints sur la vie inférieure. Aartsbisschop Fénélon, de schrijver daarvan, meende dat de hoogste volmaaktheid bestaat in een toestand van zuivere liefde, waarin alle eigenbelang uitgesloten is en het verlangen naar beloning en de vrees voor straf geen plaats meer vinden. Die leer van het zgn. semi-quiëtisme werd in strijd geacht met de deugd van hoop en met het wezen van de mens zelf.
Men twijfelt niet aan de goede trouw van Fénélon, wiens grote bestrijder, Bossuet, naar het inzicht van velen, ook te ver ging. Hij onderwierp zich en had de moed zijn eigen veroordeling van de kansel af te lezen. Na zijn dood vond men een verbeterde uitgave klaar liggen van zijn Maximes.Bibl.: Explication des Maximes des Saints, Ed. A. C hér el (Paris 1911).
Lit.: A. Delplanque, Fénélon et la doctrine de l’amour pur (Lille 1907); M. Langlois, Fénélon. Pages nouvelles pour servir à l’étude des origines du Quiétisme 1694 (Paris 1935).
