is in de vestingbouw een smalle, meestal slechts voor infanterie achter een borstwering ruimte biedende, aarden dekking, als buitenwerk vóór de facen van een bastion of ravelijn in de hoofdgracht van een vesting gelegen en dienende om het muurwerk ter plaatse tegen rechtstreekse artillerie-beschieting te beschermen. In het Nieuwnederlandse stelsel en ook bij de getenailleerde fortificatiën komen de couvrefacen plaatselijk voor, meestal als afzonderlijke werken, hoewel zij hetzelfde doel hebben als de vroegere contregarden. Een geheel bemuurde couvreface, Dumoulin genaamd, is nog aanwezig in de gelijknamige fronten te Maastricht, gebouwd naar de beginselen van het 2de systeem van Menno van Coehoorn.
Deze geeft in zijn Nieuwe Vestingbouw de oude contregarde de naam „couvre-face” en versmalt haar tot slechts ca 10 m, opdat de belegeraars er geen plaats zullen vinden tot het opwerpen van hun aanvalsbatterijen.
